เซ็นจิ มุรามาสะ

ชื่อ: เซ็นจิ มุรามาสะ (Senji Muramasa)

ID: 302

นักพากย์: Sugiyama Noriaki

ผลงานอื่นในFate: Emiya Shirou

ผลงานอื่น: Ishida Uryuu จาก Bleach , Uchiha Sasuke จาก Naruto , Rivalz Cardemonde จาก Code Geass , UK จาก Hetalia

อัญเชิญ: เซเบอร์ เซ็นจิ มุรามาสะ มาตามคำอัญเชิญแล้ว ก็เป็นแค่ช่างตีเหล็กนั่นล่ะ แต่เพราะเป็นเซอแวนท์จำลอง เลยดูเหมือนว่าจะทำให้มีความสามารถเหมือนอย่างนักรบด้วย... หืม? ไหงทำหน้าแบบนั้นเล่า ทำหน้าเหมือนเข้าใจแจ่มแจ้งทุกอย่าง แต่ก็ยังแปลกใจอยู่อย่างนั้น.... หรือว่า นี่ข้าจะมาเยือนที่นี่เร็วเกินไปกันนะ

เลเวลอัพ1: โอ้ว แต้งกิ้ว! จากนี้ก็ฝากด้วยล่ะ..... อะไรเล่า การที่ข้าใช้ภาษาอังกฤษนี่มันดูประหลาดนักหรือ?

เลเวลอัพ2: ฐานวิญญาณเซอแวนท์กับดาบมันก็เหมือนๆกันนั่นล่ะ ยิ่งเพียรขัดเกลาเท่าไรต่อเท่าไร ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

เลเวลอัพ3: ไม่ว่าเมื่อไหร่ การที่พัฒนาตนเองขึ้นได้นั้นก็ช่างแสนน่ายินดีจริงๆ จะตั้งตารองานครั้งต่อไปเลยล่ะ

ปลดขั้น1: อะไร เจ้าดูแล้วข้ามาตั้งขนาดนี้แล้ว จะให้ข้าอยู่ในสภาพแบบซามูไรพเนจรต่อไปไม่ได้หรอก เจ้านี่น่ะ เป็นร่างสมัยที่ข้าเริ่มก่อตั้งโรงตีเหล็กไงล่ะ ช่วงที่ข้าแยกตัวออกมาจากอาจารย์ แล้วเริ่มแต่งเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้มันจริงจัง.... ก็ประมาณนั้นล่ะ

ปลดขั้น2: ไม่มีเวลาว่างให้พักหายใจเลย นี่เจ้า เป็นพวกชอบเร่งทำงานงั้นหรือเนี่ย?

ปลดขั้น3: ก็ นี่เป็นร่างสมัยที่ข้าก่อตั้งสำนัก ไอ้ตัวข้าเองก็ไม่สามารถทำงานอย่างที่ตัวเองชอบได้ตลอดไปหรอก แต่อย่างว่า...  พอรู้สึกตัวอีกทีข้าเปิดรับลูกศิษย์ลูกหาไปซะแล้ว แถมสถานะของข้ายังเปลี่ยนไปอีก.... ที่ถูกเรียกว่าท่านขุนนางแห่งคุวานะน่ะ อย่างที่เห็น แม้ร่างกายของข้าจะเสื่อมสภาพไป แต่ฝีมือก็ไม่เสื่อมถอยตามหรอกนะ.... จะยังคงตั้งใจทำงานให้เต็มที่เสมอนั่นล่ะ

ปลดขั้น4: เป็นทิวทัศน์ที่งดงามเหลือเกิน.... จะมามัวแต่ลังเลอยู่ไม่ได้ ข้านั้นคือผู้ที่ถวายชีวิตให้กับดาบ แม้นจะยังคงคำพร่ำเพ้อไร้สาระว่า เหล็กที่มีไว้เพื่อฟาดฟันคนนี้ จะใช้เพื่อช่วยเหลือชีวิตผู้อื่นได้อย่างไรก็ตาม.... นึกว่าความคิดโง่เง่านั่น จะถูกมุรามาสะตัดขาดไปนานแล้วเสียอีก แต่ก็.... ให้ตายเถอะ โชคชะตานี่ช่าง.... ไม่ใช่สิ มนุษย์นี่ช่างไม่รู้จักเข็ดหลาบเสียจริง อย่างไรเสียข้าก็เป็นเพียงแค่พ่อค้าอาวุธที่มีชีวิตอยู่เมื่อครั้งนานมาแล้วเท่านั้นล่ะ เพื่อที่จะไม่ทำให้เจ้าต้องอับอายขายขี้หน้า ข้าจะขอกวัดแกว่งดาบนี้ เพื่อช่วยเหลือผู้คนเอง

[ร่าง1+2]

Battle1: เฮ้อ ช่วยไม่ได้ จะจัดการฟันให้ขาดเป็นเจ็ดส่วนเลย
Battle2: นี่ข้าเป็นช่างตีดาบนะ พามาสนามรบแล้วคิดว่าจะทำอะไรได้หรือไง
สกิล1: เริ่มการ ฉายภาพ

สกิล2: อา เห็นได้ชัดแจ๋วเลยล่ะ

สกิล3: เอาเข้าเตาเผาเลย!

สกิล4: ไม่เลว สร้างขึ้นมาได้เยี่ยมเลย

คอมมานด์การ์ด1: โอ้ว

คอมมานด์การ์ด2: ได้เวลาแล้วสิ

คอมมานด์การ์ด3: ถอยไปซะ

การ์ดโฮกุ1: ดั่งการหล่อหลอมไร้ที่สิ้นสุด.... ล่ะนะ

การ์ดโฮกุ2: ให้ตายสิ... เป็นคำสั่งที่เกินตัวเสียจริง

การ์ดโฮกุ3: ไม่จำเป็นต้องใช้หินหรอก ส่งไม้มาซะ!

โจมตี1: โทษที!

โจมตี2: ไปล่ะนะ!

โจมตี3: ฮึ้บ! ฮ่า! เซย์!

โจมตี4: โอร่าา!

โจมตี5: ลองอีกที!

โจมตี6: ปิดฉากด้วยนี่ล่ะ!

โจมตี7: ไม่หักไม่งอ!

โจมตี8: หนึ่งอัน! สองอัน!

โจมตี9: ไร้ราคาซะจริง!
Extra Attack1: แกนี่มัน เสียของจริงๆ!
Extra Attack2: รับดาบนิเท็นอิจิริวนี่ไปซะ!

Extra Attack3: จบทุกอย่างด้วยการตวัดดาบครั้งนี้ล่ะ!

โฮกุ1: สิ่งที่อยู่ตรงนี้นั้น เกิดจากการค้นคว้าอันมหาศาล หล่อหลอมจากกองดาบที่ทับถม ด้วยนิมิตแห่งข้า จักตัดขาดบ่วงกรรมของเจ้าเสีย ดาบแห่งเซ็นจิผู้สรรสร้างยาเอะกาคิ จงเข้าสู่นิพพานไปเสียเถอะ!!

โฮกุ2: แก่นแท้ รู้แจ้ง สมบูรณ์คติ บรรจบ วิชาการหลอม ถึงขีดสุด น้อมวิงวอนต่อปรโลกเสียเถอะ! นี่ล่ะคือ [สึมุคาริ มุรามาสะ] ของข้า!!

ดาเมจจากโฮกุ: หึ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนักหรอกน่า....!

ดาเมจ: ชิ...

แพ้1: หลอมพลาด... อย่างงั้นน่ะหรือ....

แพ้2: ขอตัว กลับอาศรมก่อนล่ะ.... ไม่สิ ไม่มีใครอยู่แล้วอย่างนั้นสินะ.....

สู้เสร็จ1: เดี๋ยวกลับอาศรมแล้วข้าจะทำอาหารให้กินแล้วกัน แบบฟรีๆเลยล่ะ

สู้เสร็จ2: เวรเอ้ย! ดันเผลอเดือดดาลซะได้ เพราะนานๆทีถึงจะได้ออกสู้สินะ

[ร่าง3]

Battle1: ข้าไม่ใช้ดาบข้ามคืนหรอก เอามาใช้ที่นี่ให้หมดนั่นล่ะ
Battle2: ตัวลองดาบงั้นหรือ? โง่เง่า ดาบเลื่องชื่อน่ะไม่ต้องทำเช่นนั้นหรอก
สกิล1: อยากเกษียรตัวเองซะจริง

สกิล2: หืม... แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ

สกิล3: คุ้นชินกับสะเก็ดไฟแล้วล่ะ

สกิล4: เป็นคมดาบที่ไม่เลวทีเดียว

สกิล5: ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็มีแต่เจ้านี่เนี่ยล่ะ!

สกิล6: ข้าวปั้นไง จะทานไหมล่ะ

คอมมานด์การ์ด1: เออ

คอมมานด์การ์ด2: ได้สิ

คอมมานด์การ์ด3: ดูให้ดีล่ะ

การ์ดโฮกุ1: ได้เสีย ค่อยเฝ้ามองจนถึงท้ายที่สุดซะล่ะ

การ์ดโฮกุ2: อิซไซชูโจ ชิทสึบุชโชว

การ์ดโฮกุ3: จงมองดู แก่นแท้แห่งการหลอมดาบนี่เสีย

โจมตี1: ตั้งท่า!

โจมตี2: ฮ่า! ฮึ้บ! เซย์!

โจมตี3: เอาไปซะ!

โจมตี4: ยาเอะกาคิ (กำแพงแปดทบ)!

โจมตี5: รันโดว (โกลาหล)!

โจมตี6: เท็งงูกิริ (ฟาดฟันเท็งงู)!

โจมตี7: เอาของแถมไปซะ!

โจมตี8: นี่ล่ะ!

โจมตี9: รุกเข้าประชิด
Extra Attack1: ท่าจะหนักอยู่นะ
Extra Attack2: อาวุธในคลังข้าน่ะ.... มากเกินพอเลย!

โฮกุ1: สิ่งที่อยู่ตรงนี้นั้น คือการฝึกฝนสิ้นทุกสิ่งอย่าง ตัดขาดซึ่งความสัมพันธ์ ซึ่งข้อกำหนด ซึ่งภาระหน้าที่ เป็นสึมุคาริ มุรามาสะที่ตัดสิ้นซึ่งตัวข้า.... หรือก็คือ สิ่งที่จักปลดปล่อยเจ้าจากบ่วงกรรมนั้น!

โฮกุ2: ทอดทิ้งอดีต ทอดทิ้งความหนักหน่วง ทอดทิ้งความรวดเร็ว ข้ามองแกออกหมดแล้ว ใช้เวลานานพอดูทีเดียวเชียว จับตามองเสียให้ดีล่ะ..... การร่ายรำของดาบ อยู่ที่นี่แล้ว!

ดาเมจจากโฮกุ: ตาแก่คนนี้เองก็ยังทนไหวอยู่นะ...!

ดาเมจ: หยืย...

แพ้1: ต้องทิ้งงานไปกลางคันงั้นหรือ... อึก นี่ข้า มือทื่อลงแล้วสินะ......

แพ้2: ชิ ฝีมือดีใช้ได้นี่นา.... ขอเก็บไว้อ้างอิงหน่อยก็แล้วกัน

สู้เสร็จ1: มาแก้มือได้ทุกเมื่อ! จะได้ใช้ซ้อมแทนท่อนฟางเสียเลย

สู้เสร็จ2: ได้ทานอาหารบ้างหรือเปล่าเนี่ย? ด้านอาวุธก็อีกเรื่อง แต่แรงใจแกมันยังไม่พอนะ

Myroom

ความสัมพันธ์1: ขอเอ่ยนามอีกซักครั้งก็แล้วกัน ข้าคือเซ็นจิ มุรามาสะ ช่างตีดาบแห่งคุวานะ แคว้นอิเสะ จากนั้นก็เป็นที่รู้จักกันในฐานะผู้ก่อตั้งตระกูลมุรามาสะ... อย่างงั้นสินะ ชื่อเสียงข้าถูกเล่าขานไปจนถึงหลายร้อยปีให้หลังเลยงั้นหรือเนี่ย ตาแก่หัวดื้อนั่นต้องตกใจแหงๆ

ความสัมพันธ์2: แม้จะเป็นช่างดาบ แต่ก็ต้องทำหน้าที่อื่นต่างๆนาๆทั้งหลายแหล่ด้วย ทั้งเจาะภูเขา รวบรวมทราย หลอมเหล็ก เฝ้าไฟ ตีเหล็ก แต่งดาบ ติดปลอก แล้วก็ลับดาบ ถึงจะเป็นสิ่งที่ทำเองคนเดียวได้ แต่ถ้าต้องผลิตจำนวนมากล่ะก็จำเป็นต้องใช้ช่างฝีมือหลายนายเหมือนกัน กลุ่มช่างตีดาบก็สร้างขึ้นมาเพื่อการนั้น เป็นสิ่งที่คล้ายๆกับคัลเดียใช่ไหมล่ะ ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี แล้วก็หลงเหลือชื่อของตนไว้ในท้ายที่สุด

ความสัมพันธ์3: ร่างวิญญาณของข้านั้น พึ่งพาร่างของคนในยุคปัจจุบันคนหนึ่งมา เพราะถ้ายังเป็นร่างของมุรามาสะเดิมล่ะก็คงจะออกมาเป็นตาแก่กระง่อนกระแง่นเท่านั้นล่ะ วีรชนมุรามาสะนั่น ส่งเพียงทักษะของตัวเองมาไว้ในร่างนี้ แต่ว่าความเป็นมนุษย์ของตัวข้าที่พูดคุยกับเจ้าอยู่นี้ไม่ใช่ของมุรามาสะหรอก แต่เป็นนิสัยของเจ้าหนูนี่ ที่มีชีวิตอยู่จนแก่ชราต่างหาก แต่ว่า เขาก็มีแนวคิด วิถีชีวิตคล้ายคลึงกับข้า และความหัวแข็งนี่ก็ไม่แพ้กันเลยทีเดียว 

ความสัมพันธ์4: นี่เจ้า ได้ทานอาหารบ้างหรือเปล่า? ถ้ารู้สึกท้องว่างขึ้นมาล่ะก็บอกกันได้นะ? ถึงข้าเองจะไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นก็เถอะ แต่ถ้าแค่ทำอาหารให้คนๆเดียวกินล่ะก็.... อะไรนะ? "ค่าแรงสูง" ? "ได้กินอาหารอร่อยแบบนี้ตั้งสามมื้อ ต้องอ้วนแหงๆ".....แบบนั้นก็ดีแล้ว มาหาได้ทุกเมื่อเลยล่ะ

ความสัมพันธ์5: ตามตรงแล้ว ตอนแรกข้าก็ไม่ได้รู้สึกกระตือรือร้นอะไรนักหรอก แม้ข้าจะเป็นมุรามาสะ ก็เป็นเพียงแค่กายเนื้อ บุคลิกนี่ก็ถูกปรุงแต่งขึ้นมาเอง แต่จากนั้น พออ่าน "ถ้าหากคนๆนี้กลับชาติมาเกิดใหม่ในยุคบุนคิขึ้นมาล่ะ?" ที่ชิคิบุเอามาให้ เพราะงั้นตอนนี้ ก็เลยให้ความรู้สึกเหมือนกำลังมองดูความฝันของใครคนอื่นอยู่เลย ตอนนี้ก็คิดว่า เป็นมุรามาสะในแบบนี้เองก็ไม่เลวเท่าไหร่ เพราะมีลูกศิษย์ดีๆอยู่ด้วยหรือเปล่านะ? ไม่มีทางที่ข้าจะตายก่อนศิษย์ตัวเองหรอกน่า

บทพูด1: ไง ออกไปลาดตระเวนบ้างไหมมาสเตอร์ เอาแต่อู้อยู่แบบนี้ ฝีมือจะทื่อลงเอานะ?

บทพูด2: ข้าคอยระวังเรื่องความสัมพันธ์สูงต่ำในหน้าที่การงานเสมอนั่นล่ะ ถึงข้าจะไม่ยอมก้มหัวให้ใคร แต่ถ้าหากถูกไหว้วานมาแล้วล่ะก็จะทำให้สุดความสามารถ ถึงอาจจะเหม็นหน้าผู้จ้างวานขนาดไหนก็ตาม แต่ดาบที่ทำขึ้นนั้น จะต้องชั้นเลิศอย่างแน่นอน

บทพูด3: หากไร้ซึ่งมาสเตอร์ เซอแวนท์ก็ไม่อาจคงอยู่ได้ หากไร้ซึ่งเซอแวนท์ มาสเตอร์ก็ไม่อาจเอาตัวรอดได้ เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกัน ไม่ต่างจากตอนสมัยมีชีวิตอยู่เลยซักนิด

บทพูด4(มีมุซาชิ,SS): มิยาโมโตะ มุซาชิ? อ๋อ รู้จักสิ ไม่ใช่ฝั่งชาย แต่เป็นฝั่งผู้หญิงน่ะ ถึงจะเสียงดังขี้โวยวายแต่ก็เป็นนักดาบที่มีเกียรติและเป็นดั่งดอกไม้แรกแย้มเลยทีเดียว เป็นหนึ่งในบันทึกการทำงานจำนวนน้อยนิดที่มุรามาสะผู้นี้นำกลับไปยังบัลลังค์วีรชนเชียวล่ะ ....ยัยสาวพเนจรนั่น หากเธอไปถึงสถานที่สุดท้ายในท้ายที่สุดได้ก็คงจะดี

บทพูด5(มีเอมิยะ): มีอาเชอร์ที่สวมเสื้อผ้าสีแดงพริ้วๆอยู่ใช่ไหมล่ะ ข้าไม่ค่อยถูกกับเจ้านั่นเท่าไหร่ แค่มองก็รู้สึกคันยุบยิบไปทั่วทั้งหลังแล้ว เวรเอ้ย เป็นผู้ใช้แมลงหรือไงเนี่ย?

บทพูด6(มีเอมิยะอัลเตอร์): เอมิยะอัลเตอร์.... มาถึงขนาดนี้ ข้าก็เริ่มไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้วสิ ถึงจะไม่รู้สึกคันแล้วแต่ก็ทำเอาสงบใจไม่ได้เลย เจ้านั่น ใช้งานอาวุธได้ลวกเกินไปแล้ว นี่มัน ที่เรียกว่าเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพงั้นหรือ

บทพูด7(มีอาเธอเรีย(ร่างหลัก)): มีกษัตริย์แห่งบริเทนอยู่ด้วยใช่ไหมล่ะ ขอข้าได้คุยก็เธอบ้างสิ ราชาแบบยัยนั่น เป็นพวกชอบแบกรับทุกอย่างไว้กับตัวเองคนเดียวซะด้วยสิ ......อะไรเล่า การที่ข้ารู้สึกเป็นห่วงนี่มันประหลาดมากนักหรือไง ถ้าคนมันเป็นห่วงก็ช่วยไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

บทพูด8(มีอาเธอเรีย(ร่างอื่น)): ไอ้แบบนี้... ถึงข้าเองจะเคยสร้างดาบแบบเดียวกันขึ้นมาไม่รู้กี่เล่มต่อกี่เล่มก็เถอะ แต่นี่มันหลายเวอร์ชั่นเกินไปหน่อยหรือเปล่าเนี่ยท่านองค์ราชา ตั้งใจจะมีให้ครบทุกชนิดเลยหรือไง?

บทพูด9(มียางิว): หยึย..... ท่านอาจารย์ดาบแห่งโตกุกาว่างั้นหรือ จริงอยู่ที่มุรามาสะนั้นเป็นปรปักษ์กับโตกุกาว่า แต่ใช่ว่าข้าจะมีความแค้นอะไรกันหรอก เรื่องความคัดแย้งนั่นเพิ่งถูกเติมเข้ามาในงานประพันธ์ยุคหลังเท่านั้นล่ะ เรียกได้ว่าคุณโตกุกาว่าเป็นแฟนผลงานของข้าเลยเชียว ตอนตายถึงได้ถือครองดาบมุรามาสะไว้ตั้งมากซะขนาดนั้น

บทพูด10(มีอิบูกิ(ปลดร่าง2)): โว้ว! อะไรเนี่ยอาเจ๊คนนั้น อย่างใหญ่ชะมัด ...ไม่สิ เดี๋ยวก่อน อะไรกันเนี่ยรัศมีเทพเจ้านั่น... หรือว่า หรือว่าอาเจ๊คนนั้น จะเป็นร่างอวาตารของภูเขาอิบูกิงั้นหรือ! อ๊ะ ถ้างั้น ดาบใหญ่นั่นก็.... นั่นสินะ ดาบคุซานางิ..... เหวอ แย่ล่ะ เครื่องเซ่น ต้องหาเครื่องเซ่นแล้วสิ

บทพูด11(มีแคสเธอเรีย+จบLB6): แม่หนูที่ดูร่าเริงคนนั้น... ไม้เท้าแห่งการคัดสรรสินะ? อา ใช่ๆ แม่หนูที่ถือไม้เท้านั่นล่ะ ทำไมพอเห็นข้าทีไรก็ก้มหัวให้ตลอดก็ไม่รู้ เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่านะ... พอลองไปถามดู ก็โดนบ่นใส่ว่า "ก็เพราะเจ้าเป็นแบบนี้นี่แหล่ะ มุรามาสะ!" เฉยเลย... แต่ก็ไม่เลวนะ? แถมยังกินเก่งอีกต่างหาก

บทพูด12(มีรัสปูติน): "ชายที่มีดีแค่ตายไม่ได้จะไปมีประโยชน์อะไร" งั้นเหรอ? เรื่องนั้นข้าเองก็อยากถามเหมือนกัน อย่างบาทหลวงจอมปลอมน่ะก็เอาไปเป็นโล่มนุษย์ซะสิ!

สิ่งที่ชอบ: สิ่งที่ชอบ? ก็นั่นไง ต้องเป็นเปลวไฟกับทรายดีๆอยู่แล้ว ปลาเองก็ชอบเหมือนกัน ข้าวปั้นก็ด้วย เหล้าน่ะไม่ดื่มหรอก แต่ดังโงะน่ะไม่แน่

สิ่งที่เกลียด: สิ่งที่เกลียดน่ะ มีเยอะเกินจนไล่ไม่หมดหรอก ถ้าจะให้ยกมาซักอย่างล่ะก็ไอ้เจ้ารัสปูตินล่ะมั้ง? พอเห็นหน้ามันทีไรทำเอารู้สึกของขึ้นตลอดเลย

เกี่ยวกับจอก: จอกศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยบันดาลความปรารถนาสินะ น่าอิจฉาจริง จะช่วยเลี้ยงปากเลี้ยงท้องให้ช่างฝีมือได้ซักกี่ชีวิตกันนะ.....อ้าว ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆหรือ? ถ้างั้นก็ อยากลองเห็นดาบคุซานางิของจริงดูซักครั้งจังเลยน้า

มีอีเวนท์: มีงานเทศกาลนี่ มาสเตอร์ ออกไปข้างนอกหาร้านอร่อยๆกินกันหน่อยเหอะ

วันเกิด: วันนี้ไม่มีงานน่ะ เอ้า ไปนั่งตรงนั้นซะสิ เริ่มต้นต้องนี่เลย เบิร์ดเดย์เค้ก.... แบบนี้พอได้ไหมนะ? ตกใจอะไรกัน ถึงตั้งแต่มาเป็นช่างตีดาบจะไม่ค่อยได้ทำก็เถอะ พอดีคิดไม่ตกว่าจะเอาอะไรเป็นของขวัญให้เจ้าดี สุดท้ายก็เลยเอาเป็นไอ้นี่นั่นล่ะ