หยูจี

ชื่อ: หยูจี (Yu Miaoyi) (JP: กุบิจิน(Gubijin)

ID: 230

นักพากย์:  Ise Mariya

ผลงานอื่นในFGO: -

ผลงานอื่น: Jean Rowe จาก Code Geass,Killua Zoldyck จาก HxH, Levy McGarden จาก Fairy tail

อัญเชิญ: คือว่านะ ถึงจะน่าขายหน้าซักหน่อยก็เถอะ.... แต่การที่แกอัญเชิญชั้นมาแบบนี้ นี่ประสาทกลับไปแล้วรึยังไงกันยะ!? ฮึ ช่างเถอะ การที่ชะตาเราเชื่อมกันก็ถือว่าเป็นความจริงล่ะนะ เซอแวนท์ แอสซาซิน จะตอบรับสัญญานั่นให้เอง

เลเวลอัพ: กะจะใช้ชั้นให้หนักยิ่งขึ้นไปอีกใช่ไหมล่ะ? ......เออ แต่ก็ช่างเถอะ

ปลดขั้น1: พอลองคิดดูแล้ว ยังไงซะก็โดนรู้ตัวจริงเข้าแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำตัวเป็นมนุษย์แล้วก็ได้นี่นะ เฮ้อ เปลืองแรงจริงๆ

ปลดขั้น2: เอ๊ะ? เปิดเนื้อเปิดตัวไปเหรอ? ไม่รู้ด้วยหรอกน่าเรื่องแบบนั้น จริงๆเลย มนุษย์เนี่ยชอบติดใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

ปลดขั้น3: รู้แล้ว! รู้แล้วล่ะน่า! ถ้าทำถึงขนาดนี้ ก็คงต้องเอาจริงอย่างเดียวแล้วสินะ เฮ้อ เป็นเซอแวนท์เนี่ย ลำบากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย

ปลดขั้น4: ไม่นึกเลยนะว่าแกจะสอดรู้สอดเห็นซะขนาดนี้ ย่อมได้ หากเป็นเช่นนี้ล่ะก็จะช่วยคอยติดตามไปจนถึงท้ายที่สุดเอง จะคอยดูแลไปจนถึงปากทางนรกเลย

Battle1: อย่าให้ชั้นต้องเปลืองมือจะได้ไหม?
Battle2: อา น่ารังเกียจซะจริง
สกิล1: ไม่ยอมแพ้ซักทีนะ

สกิล2: ไปสบายซักทีได้รึยัง?

คอมมานด์การ์ด1: จะให้แกได้ไปสบายเอง

คอมมานด์การ์ด2: อา โถ่

คอมมานด์การ์ด3: น่ารำคาญ

การ์ดโฮกุ1: พูดซะอย่างกับเป็นเรื่องง่ายเลยนะ

การ์ดโฮกุ2: ร่ำร้องอ้อนวอนขอความเมตตาซะ

การ์ดโฮกุ3: อยากเห็นนรกงั้นเหรอ?

โจมตี1: เอ้า!

โจมตี2: ฮุฮุ

โจมตี3: ไงล่ะ?

Extra Attack:เริ่มอยากตายขึ้นมาแล้วใช่ไหมล่ะ?

โฮกุ1: เสียงคร่ำครวญชั่วนิรันดร์ของข้า ที่แม้แต่กฎแห่งการสูญสลายยังถูกเมินเฉยไปเอ๋ย นภาเอ๋ย! หมู่เมฆเอ๋ย! ด้วยน้ำตาแห่งความเวทนานี้ จงสาปแช่งชีวิตเสีย!
โฮกุ2: เหล่าผู้รู้ซึ้งถึงการสูญสลายเอ๋ย..... เหล่าผู้โชคดีที่ซักวันจะได้รับความสงบสุขเอ๋ย จงรับรู้ถึงความริษยาของข้า! ความเกลียดชังของข้า! และความเจ็บปวดดั่งความตายซะ!

ดาเมจจากโฮกุ: หยุดได้แล้วน่า....

ดาเมจ: แกนะแก....!

แพ้1: มีแค่ความเจ็บปวดนี่ล่ะ ที่ไม่ชินซักที....

แพ้2: ถ้าเจอกันครั้งหน้า..... จะฉีกให้เป็นชิ้นๆเลย....!

สู้เสร็จ1: ใบหน้ายามสิ้นใจอันแสนสงบ...... น่าอิจฉาเสียจริง

สู้เสร็จ2: ได้ตายยามถูกฆ่าเช่นนั้น..... ไอ้เจ้าพวกโชคดี---

Myroom

ความสัมพันธ์1: สิ่งที่จิ๋นซีฮ่องเต้พูดมามันก็ถูกอยู่ ถึงข้าจะอยากลองเป็นวิญญาณวีรชนดูก็เถอะ แต่ก็ลืมคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะถูกแกทำสัญญาด้วยแบบนี้ อา ให้ตายเถอะ นี่มันอะไรเนี่ย!

ความสัมพันธ์2: ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาคอยสนับสนุนพวกมนุษย์แบบนี้ พอลองย้อนคิดดูแล้ว ไอ้การที่ตอบรับคำชวนของ มาริส บิลลี่ เนี่ย มันความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่เลยจริงๆ

ความสัมพันธ์3: เข้าใจแล้วใช่ไหม....? ข้านั้นเป็นวิญญาณ ส่วนแกก็เป็นมนุษย์ สิ่งที่เหมือนกันก็มีแค่รูปลักษณ์เท่านั้นล่ะ เป็นตัวตนที่ขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง

ความสัมพันธ์4: นั่นสินะ การจะคิดว่าแกเป็นเหมือนมนุษย์ปกตินั้นอาจจะผิดไปก็ได้ หากเป็นมาสเตอร์ที่ผูกสัมพันธ์กับวิญญาณวีรชนจำนวนมากแล้วล่ะก็ ก็คงไม่มีเหตุผลที่จะรังเกียจข้าที่เป็นสัตว์ประหลาดนี่นะ

ความสัมพันธ์5: มันไม่มีที่ๆจะให้สิ่งที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์แต่ไม่ใช่มนุษย์สามารถพักหายใจได้หรอก.... เคยคิดแบบนั้นมาตลอดเลยล่ะ จนกระทั่งมาเป็นเซอแวนท์แบบนี้ ต่อจากนี้ไม่ว่าจะมีโชคชะตาแบบไหนรออยู่ ความรู้สึกเป็นสุขในช่วงเวลานี้ ข้าจะไม่มีวันลืมไปเลย

บทพูด1(จบLB3): ......ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของข้าหรอกนะ แต่ถ้าแกเป็นผู้ได้รับอนุญาตได้รับการเรย์ชิฟต์แล้วล่ะก็ ทำไมไม่ไปทำหน้าที่ของตัวเองซักหน่อยล่ะ?

บทพูด2(จบLB3): ประทานโทษนะแต่ว่าข้าน่ะ เป็นพวกแค้นฝังหุ่น ไม่คิดจะลืมเรื่องที่โดนทำไว้ที่จักรวรรดิฉินไปหรอกนะ 

บทพูด3(จบLB3): นายบ่าว....? อะไรล่ะนั่น หยาบคายจริง? ค่าค่า ไอ้เรื่องที่แกเป็นมาสเตอร์ตามที่ทำสัญญากันไว้น่ะมันก็ได้อยู่หรอก แต่อย่าลืมซะล่ะ ในฐานะบุคลากรของคัลเดียแล้ว ทางข้าถือเป็นรุ่นพี่นะ

บทพูด4(มีเซียง อวี่): อา.... ในที่สุด ในที่สุดก็ได้พบกันแล้ว บัลลังค์แห่งวีรชนที่คอยปกป้องมนุษยชาติ ช่างเหมาะสมกับท่านยิ่งนัก ท่านเซียง อวี่ ข้านั้นได้เตรียมใจพร้อมที่จะรอท่านอยู่ที่นี่จนถึงท้ายที่สุดแล้วล่ะค่ะ

บทพูด5(มีจิ๋นซี+จบLB3): เอ๊ะ? เดี๋ยวสิ เอ๊ะ!? ไหงขนาดจักรพรรดิแห่งลอสเบลต์ถึงได้มาอยู่ที่คัลเดียได้เนี่ย!? ถึงจะเป็นปราชญ์ชั้นครูมาจากไหน จะทำอะไรไร้เหตุผลก็ต้องมีขอบเขคกันบ้างนะยะ!

บทพูด6(มีอิบารากิ,อิบารากิSS,ชูเท็น): ยักษ์.... แห่งยามาโตะงั้นเหรอ? ขนาดพวกเธอเองก็อยู่ข้างคัลเดียด้วยงั้นเหรอ? ......เหรอ ชักเริ่มจะอยากรู้ซักหน่อยแล้วสิ ว่าเป็นยังไงมายังไงถึงได้มาร่วมมือกับมนุษย์ได้

สิ่งที่ชอบ:  ชีวิตที่ไร้ซึ่งความหมาย เหล่าผู้ที่เฉลิมฉลองให้กับฤดูใบไม้ผลิชั่วพริบตา วิถีชีวิตแช่นนั้นช่างน่าหลงไหลเสียจริง ห่วงโซ่แห่งชีวิตที่ไม่มีวันสิ้นสุดเช่นนี้ ข้าก็ทำได้เพียงแค่เป็นผู้คอยเฝ้าดูเท่านั้น

สิ่งที่เกลียด: สิ่งที่เกลียด? แน่อยู่แล้ว มนุษย์ไง แกเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน เพราะงั้นก็อย่าลืมซะล่ะ

เกี่ยวกับจอก: จอกศักดิ์สิทธิ์สินะ พวกมนุษย์มันพลาดตั้งแต่แรกแล้วล่ะที่ไปทำตาเป็นประกายแล้วก็ยื่นมือเข้าหาไอ้ของน่าสงสัยแบบนั้น

มีอีเวนท์: เหมือนจะมีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นนะ ปล่อยไว้จะดีเหรอ?

วันเกิด: ก็รู้สึกประหลาดใจมานานแล้วล่ะ แต่ว่าทั้งๆที่มนุษย์หวาดกลัวความตายขนาดนั้นแท้ๆ แต่ทำไมถึงได้ยินดีกับการที่ตนเองใช้อายุไขไปอีกหนึ่งปีแล้วด้วยล่ะ ทำไมกันนะ?