เมลท์ลิลิธ
ชื่อ: เมลท์ลิลิธ (Meltlilith)
ชื่อเล่นที่เรียกๆกัน: เมลท์
ID: 163
นักพากย์: Hayami Saori
ผลงานอื่นในFGO: อุชิวากะมารุ,มาร์ธา,มาร์ธาSS,
อะตาลันเต้,ไทระ โนะ คาเงคิโยะ
ผลงานอื่น: Nishimiya Shouko จาก
รักไร้เสียง, Yukinoshita Yukino จาก
กะแล้วเชียวชีวิตรักวัยรุ่นของผมต้องไม่สดใสเลยซักนิด
อัญเชิญ: อัลเตอร์ เอโก้ แห่งความสนุกและความสุข
เมลลิลิธ ถึงจะไม่อยากจากก้นบึ้งของหัวใจเลยก็เถอะ แต่จะยอมให้นายทำสัญญาด้วยก็ได้
จงรู้สึกเป็นเกียรติซะด้วยล่ะ?
เลเวลอัพ: ต้องใช้วิธีที่น่าเบื่อแบบนี้ทีละครั้งๆสินะ
แต่ก็ช่างเถอะ
ปลดขั้น1: ตัวฉันที่สมบูรณ์แบบแล้วไม่เห็นมีความจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนแปลงเลยนี่.....แต่ถ้าพูดถึงขนาดนั้นแล้วล่ะก็
จะยอมทำตามด้วยซักนิดหน่อยก็แล้วกัน
ปลดขั้น2: ขอบคุณสำหรับความพยายามอันไร้ค่านะ
สมใจอยากรึยัง?
ปลดขั้น3: สิ่งที่นายต้องการน่ะคือ
ตุ๊กตาที่แข็งแกร่งกว่าสิ่งใด? หรือว่าจะเป็น ตัวฉันในรูปร่างใหม่?
แต่จะอันไหน ความปรารถนานั่นมันก็เป็นจริงไปแล้วนี่นะ
ปลดขั้น4: ไม่ชอบใจเลย ไม่ชอบใจเอามากๆ
ร่างกายของฉันที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ กลับต้องกลายมาเป็นสภาพแบบนี้ อีกทั้ง
นี่ยังทำให้รู้สึกมีความสุขอีก ความรับผิดชอบที่ทำให้ร่างกายของฉันเป็นแบบนี้
คงจะมีไว้ให้แน่นอนอยู่แล้วใช่ไหม?
Battle1: พวกมนุษย์นี่ไม่รู้จักเข็ดเลยน้า
Battle2: เดี๋ยวจะจับยัดรวมกันทำเป็นเจลลี่ให้เอง
Battle3: งั้นเหรอ..... ชื่นชอบเวทีที่มอดไม้สินะ?
Battle3: งั้นเหรอ..... ชื่นชอบเวทีที่มอดไม้สินะ?
สกิล1: แหม น่ากลัว น่ากลัว
สกิล2: จะเจาะทะลวงเข้าไปให้เอง
สกิล3: จะกระชากออกมาให้เอง!
สกิล4: เตรียมใจไว้ดีหรือยังล่ะ?
สกิล4: เตรียมใจไว้ดีหรือยังล่ะ?
คอมมานด์การ์ด1: ฮึ
คอมมานด์การ์ด2: จะสะบั้นล่ะนะ
คอมมานด์การ์ด3: แค่ทำก็พอแล้วใช่ไหม?
การ์ดโฮกุ1: เหรอ งั้นขอทำอย่างที่ใจต้องการคงจะได้สินะ?
การ์ดโฮกุ2: จงเหยียบย่ำฉันซะงั้นหรือ ทนไม่ไหวแล้วสิ!
โจมตี1: มองทันด้วยเหรอ?
โจมตี2: อัง(หนึ่ง) เดิกซ์(สอง)!
โจมตี3: มาสนุกกันเถอะ?
โจมตี4: โทรันเต้!
โจมตี5: ขอโทษทีนะ!
โจมตี4: โทรันเต้!
โจมตี5: ขอโทษทีนะ!
Extra
Attack1: อ๊า ทนไม่ไหวแล้วสิ! วาเรียชีอ้อน พาราเดี้ยน!
Extra Attack2: อัน เดิกซ์ ทรอว์! วอลซ์ เอ็ตวาล!
Extra Attack2: อัน เดิกซ์ ทรอว์! วอลซ์ เอ็ตวาล!
โฮกุ1: เจ้าพวกตัวเกะกะน่ะ
คงได้เวลาที่จะต้องขอให้หายไปกันได้แล้วล่ะมั้ง? อะฮะฮะ อ๊าฮะฮะฮะฮะ สิ่งนี้ก่อเกิดจากพิณ5สาย
ต้นเสาที่กลืนกินเหล่าเมืองหลวงจนมลายสิ้น จงหายไปซะ! [สรัสวตี
เมลเอาท์] (พิณ5สายแห่งเทพธิดาสรัสวตี)
โฮกุ2: ทั้งร่างกาย ทั้งจิตใจ
หรือแม้กระทั้งหลักฐานของการมีชีวิตอยู่ก็จะหลอมละลายมันให้เอง เอาล่ะนะ เอาล่ะนะ
เอาล่ะนะ เอาล่ะนะ เอาล่ะน้า! [สรัสวตี
เมลเอาท์] (พิณ5สายแห่งเทพธิดาสรัสวตี)
ดาเมจจากโฮกุ: มาทำกันได้นะ...
ดาเมจ: อึ๊ก....
แพ้1: ได้ใจเกินไปหน่อยสินะ......
แพ้2: ไม่เลวเลยนี่ ทั้งที่เป็นได้แค่ค่าประสบการณ์ของฉันแท้ๆ.....
สู้เสร็จ1: แค่นี้ก็จบซะแล้วเหรอ? มาสู้แก้มืออีกรอบสิ
สู้เสร็จ2: ถึงจะแน่นิ่งไปแล้วก็เถอะ แต่นี่เต็มที่แล้ว?
Myroom
ความสัมพันธ์1: อย่าเข้ามาใกล้นักล่ะ นายน่ะ
ก็แค่มาสเตอร์ชั่วคราวที่บังเอิญเรียกฉันมาได้ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็เท่านั้น
รู้ไว้ซะด้วยล่ะว่า ใครกันที่ยืนอยู่จุดสูงกว่า
อย่าได้คิดเชียวนะว่าเรานั้นเท่าเทียมกัน
ความสัมพันธ์2: อัลเตอร์ เอโก้นั้น
ถูกสร้างมาเพื่อปฏิเสธตัวตนของมนุษย์
ถ้าจะให้พูดก็พวกฉันนั้นเป็นศัตรูตามธรรมชาติกับพวกนาย แต่มันก็เป็นแค่
ความสัมพันธ์ที่มีเพียงฝ่ายเดียวของผู้ล่าอย่างพวกฉัน กับผู้ถูกล่าอย่างพวกนาย
ความสัมพันธ์3: นายนี่เป็นมนุษย์ที่ไม่รู้จักเข็ดเลยนะ
ไม่กลัวฉันเลยรึไง? ขาที่เป็นหนามแหลมคมและส่วนปลายเป็นใบมีด
มีพิษร้ายที่จะหลอมละลายทุกสิ่งที่มาสัมผัส
นอกเหนือจากพลังทำลายล้างจะที่จะเป็นอาวุธให้แล้ว
สิ่งที่นายต้องการก็คงไม่มีอีกแล้วใช่ไหมล่ะ?
ความสัมพันธ์4: ก็บอกไปแล้วนี่ ว่าไม่สามารถชอบนายได้น่ะ
.....เดี๋ยวสิ อย่าทำหน้าเหมือนกับว่าโลกใบนี้จะจบสิ้นแล้วสิ ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา
เพราะว่าวิธีการสื่อความรักของฉัน ทำได้แค่ให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บปวดเท่านั้นนี่
ความสัมพันธ์5: เฮ้อ เข้าใจแล้วๆ ฉันยอมแพ้ นายชนะแล้ว เป็นชายที่มีความอดทนสูงขนาดนี้เชียว
นอกจากคนคนนั้นแล้วก็เพิ่งจะเคยเจออีกเป็นคนแรกเลยนะ เอ้า นั่งลงซะสิ
ตาบ้ามาสเตอร์ ตอนนี้ขอแค่ซักนิด ขอให้ฉันได้นั่งลงบนตักนั่นหน่อยนะ
บทพูด1: ชักอยากจะได้ค่าประสบการณ์ซะแล้วสิ
จะพวกปลาซิวปลาสร้อย หรือจะเป็นเซอร์แวนท์ก็ได้
จงมาทำให้ฉันเริงระบำไปพร้อมกับขาคู่นี้ทีสิ
บทพูด2: นอกจากการทำสัญญาแล้ว
จะยอมฟังคำสั่งของนายให้ก็ได้ แต่อย่าคิดได้ใจไปล่ะ ของแบบนี้ จะตัดทิ้งไปเมื่อไรก็ย่อมได้
บทพูด3: ความสัมพันธ์นายบ่าวเหรอ.....พูดอะไรของนายน่ะ? นายกับฉันก็แค่มีผลประโยชน์ร่วมกันมันก็เท่านั้นเอง
อย่าได้ลืมเรื่องนี้ไปซะล่ะ
บทพูด4(มีBB): BBก็อยู่ด้วยเหรอ? ฉันน่ะเกลียดยัยนั่นสุดๆเลยนะ เข้าใจไหม? ถ้าให้ต้องอยู่ในทีมเดียวกันล่ะก็
หลังจากเสร็จงานแล้วจะซัดท้องนายให้หงายเลย! เข้าใจไหม
บทพูด5(มีแพทชั่นลิป): พออยู่กับลิปแล้ววุ่นวายสุดๆไปเลยใช่ไหม? เด็กคนนั้นน่ะ
ทั้งชักช้า ทั้งสมองทึบ แถมยังพูดไม่ค่อยเก่งอีก แต่ก็พอที่จะมีความรู้สึกนึกคิดอยู่ล่ะนะ
ดูแลให้ดีอย่าได้เมินเฉยเธอซะล่ะ อีกอย่างนายเองก็พอจะทำได้อยู่แล้วนี่จริงไหม? เรื่องแค่นี้เอง
บทพูด6(มีเอมิยะอาเชอร์): ฮึ
ป่านนี้แล้วผู้ชายคนนั้นจะเป็นยังไงก็ช่างสิ จะเป็นยังไงก็ช่าง
ก็บอกว่าจะเป็นยังไงก็ช่างไง .....อ๊า แต่ว่าแค่อยากจะซัดมัน โดยที่ไม่เกี่ยวกับความรู้สึกรักอะไรทั้งนั้นจริงๆเลย!
โดยเฉพาะไอ้หน้า ดอน ควน นั่นอยากจะเสียบมันซักทีจริงๆ!
บทพูด7(มีทริสทัน): ชายหนุ่มรูปงามในกลุ่มโต๊ะกลม? อ๋อ หมายถึงทริสงั้นเหรอ? นั่นสิ เจ้านั้นก็เป็นหนึ่งในโต๊ะกลมนี่นะ หืม.....ก็นะ ถ้าสงบปากหน่อยก็เป็นพวกที่ไม่มีข้อเสียอะไร น้ำเสียงเองก็ไม่เลวด้วย ก็เป็นเรื่องที่เหมาะดีแล้วไม่ใช่รึไง? ฉันน่ะกับพวกแบบนั้น มีแต่จะทำให้รู้สึกโมโหก็เท่านั้น
บทพูด7(มีทริสทัน): ชายหนุ่มรูปงามในกลุ่มโต๊ะกลม? อ๋อ หมายถึงทริสงั้นเหรอ? นั่นสิ เจ้านั้นก็เป็นหนึ่งในโต๊ะกลมนี่นะ หืม.....ก็นะ ถ้าสงบปากหน่อยก็เป็นพวกที่ไม่มีข้อเสียอะไร น้ำเสียงเองก็ไม่เลวด้วย ก็เป็นเรื่องที่เหมาะดีแล้วไม่ใช่รึไง? ฉันน่ะกับพวกแบบนั้น มีแต่จะทำให้รู้สึกโมโหก็เท่านั้น
บทพูด8(มีกาเวน) : พอมาคิดดูแล้วเจ้าอัศวินนั่นมันก็ชอบเสนอหน้าออกมาตลอดเลยจริงๆนะ
ใครงั้นเหรอ? ก็กาเวนไง
ถึงจะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสง่างามก็เถอะ
แต่ถ้ามาเป็นคู่กับลิปแล้วก็พอใช้ได้.....ไม่สิ ใช้ไม่ได้อยู่ดี
จะให้ลิปได้เจอเจ้าชายก่อนฉันไม่ได้เด็ดขาด! น่าเจ็บใจจะตายไป!
บทพูด9(มีโอไรอ้อน): คือว่ามาสเตอร์
ถึงตอนนี้ จะรู้สึกเหมือนกับว่าเทพธิดาอาร์ทิมิสอยู่แถวนี้ก็เถอะ..... ไม่สิ
คงคิดไปเองสินะ สงสัยจะจดจ่อกับการทำฟิกเกอร์มากเกินไปหน่อยตาก็เลยเบลอๆมั้ง
ส่วนใหญ่แล้ว อาร์ทิมิสน่ะเป็นเทพธิดาเพียงไม่กี่องค์ที่ฉันนับถือน่ะนะ
แล้วก็ยังมีเจ้านั้น มีก้อนเนื้อไร้ประโยชน์ตามติด
ยิ่งกว่านั้นยังหลงใหลในตุ๊กตาอีก โกหกน่า .....อย่าบอกนะว่า
ซักวันหนึ่งฉันก็จะต้องกลายมาเป็นคู่รักติ๊งต๊องแบบนั้นเหรอ
บทพูด10(มีฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์สัน): อ่าวๆ
นั่นท่านสุดยอดนักแต่งนิทานไม่ใช่เหรอ สายัณห์สวัสดิ์ มิสเตอร์ แอนเดอร์เซน
ในที่สุดก็ถึงเวลารับบรรณาการแล้วสินะ
สำนึกซะด้วยล่ะที่ได้มอบทางสว่างให้ยัยผู้หญิงนิสัยแย่อย่างไม่มีก้นบึ้งนั่นน่ะ? ...เอ๋? แม้จักรวาลจะล่มสลายก็เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ? เหมือนกับการคืนดีของฉันกับเจ้าสาหร่ายเนี่ยนะ? ชิ
...สวนมาได้เจ็บดีนี่
สิ่งที่ชอบ: ของที่ชอบเหรอ? นั่นสินะ
ถ้าเป็นเรื่องงานอดิเรกก็ได้ล่ะก็จะช่วยบอกให้ฟังเอง
การชื่นชมความงดงามของฟิกเกอร์ และ ตุ๊กตายังไงล่ะ ถ้าสนใจล่ะก็นั่งลงตรงนั้นซะสิ? เดี๋ยววันนี้ทั้งวันจะแสดงให้ดู
แล้วจะค่อยๆอธิบายให้ฟังเอง
สิ่งที่เกลียด: ของที่ไม่ชอบ? ไอ้ของแบบนั้น มันก็ต้องเป็นมนุษย์อยู่แล้วนี่
อย่าให้มาพูดเรื่องน่าเบื่อสิ
เกี่ยวกับจอก: จอกศักดิ์สิทธิ์? ไม่เห็นจะน่าสนตรงไหน ขอแค่มีเวลา
ตัวฉันเองก็สามารถทำให้ความต้องการเป็นจริงได้เองอยู่แล้ว
มีอีเวนท์: อีเวนท์งั้นเหรอ? ได้เวลาร่วมสนุกแล้ว! ไปกันเถอะ มาสเตอร์
แต่ว่าถ้าให้คิดว่าต้องทำยังไงถึงจะทำให้อีกฝ่ายต้องเต้นไปตามที่ต้องการนั้น
ตัวฉัน จะใช้การไล่ล่านี้แหละทำให้เลือดต้องสูบฉีดเอง
วันเกิด: หื-อ? วันเกิด ดีจังเลยนะ
ถึงจะอยู่ตัวคนเดียวก็ยังอยากทานเค้กสินะ? นั่นไง.....ตรงนั้นมีอยู่ก้อนหนึ่ง.....ที่ซื้อมาเตรียมไว้ใช่ไหมล่ะ?
Credit ไหดองงานแปล
https://www.facebook.com/notes/faceless-marionette/profile-fgo-meltlilith/1447860938621471/
CE ความสัมพันธ์
CE ความสัมพันธ์
ชื่อการ์ด “สิ่งที่เปล่งประกาย”
ไม่ว่าจะอดีต หรืออนาคต
จะเป็นผู้อื่นหรือโลก เธอก็กล่าวไว้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์
มีแค่ตนเองก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีดอกไม้ดอกอื่น
แต่ว่า ความทรงจำเมื่อนานมาแล้ว ได้ทำลายหัวใจอันโดดเดี่ยวนั้นลง
เธอได้รู้ว่าสิ่งที่ส่องประกายนั้นไร้ที่สิ้นสุด
เธอได้รู้ว่าตนเองเกิดจุดอ่อนที่ได้รู้สึกเทิดทูนความงดงามอื่นที่นอกเหนือจากตัวของเธอเอง
“อืม จริงอยู่ว่าฉันได้รู้จักความรักแล้ว แต่ว่าความหยิ่งทระนงของฉันก็จะไม่เปลี่ยนแปลกไปหรอกนะคะ
จะนำสิ่งที่รักมาไว้ในกำมือ จะคอยแต่งแต้มความงดงามให้เอง
ใช้ความรักอันมากล้นเป็นหินผ่านทาง และส่องประกายเป็นดวงดาราอยู่เหนือผืนทะเลสาบ
นั่นคือคำขอบคุณสูงสุดที่ฉันสามารถตอบแทนแด่คนที่มอบความรักให้กับฉันได้ไม่ใช่หรือ?”
ราชินีแห่งน้ำผึ้งหัวเราะออกมาอย่างไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดโดยที่โอบอุ้มดอกไม้ที่รับมาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียความรู้สึกไว้อย่างหวงแหน
จะเป็นผู้อื่นหรือโลก เธอก็กล่าวไว้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์
มีแค่ตนเองก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีดอกไม้ดอกอื่น
แต่ว่า ความทรงจำเมื่อนานมาแล้ว ได้ทำลายหัวใจอันโดดเดี่ยวนั้นลง
เธอได้รู้ว่าสิ่งที่ส่องประกายนั้นไร้ที่สิ้นสุด
เธอได้รู้ว่าตนเองเกิดจุดอ่อนที่ได้รู้สึกเทิดทูนความงดงามอื่นที่นอกเหนือจากตัวของเธอเอง
“อืม จริงอยู่ว่าฉันได้รู้จักความรักแล้ว แต่ว่าความหยิ่งทระนงของฉันก็จะไม่เปลี่ยนแปลกไปหรอกนะคะ
จะนำสิ่งที่รักมาไว้ในกำมือ จะคอยแต่งแต้มความงดงามให้เอง
ใช้ความรักอันมากล้นเป็นหินผ่านทาง และส่องประกายเป็นดวงดาราอยู่เหนือผืนทะเลสาบ
นั่นคือคำขอบคุณสูงสุดที่ฉันสามารถตอบแทนแด่คนที่มอบความรักให้กับฉันได้ไม่ใช่หรือ?”
ราชินีแห่งน้ำผึ้งหัวเราะออกมาอย่างไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดโดยที่โอบอุ้มดอกไม้ที่รับมาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียความรู้สึกไว้อย่างหวงแหน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น